Fietsen met Gemma Glitter

 Nog één nachtje slapen en dan is het ein-de-lijk zo ver: mijn allereerste toertocht ooit! Al vorig jaar heb ik mij, en 4 collega's, ingeschreven via NL Tourrides, voor de Gran Fondo Rosa  bij Oosterbeek. De omgeving is prachtig en het lijkt mij heel erg leuk om eens mee te doen aan zo'n georganiseerde toertocht. Door ons in te schrijven (als team en ons team heet 'Boeiend Lekker'), ontvangen we bij de start een mooi pakket met daarin een roze fietsshirt, fietssokken, een medaille, een energie-bar, een kopje koffie, een biertje na de finish en een pastamaaltijd na de finish. Inschrijven kon voor drie afstanden: 80km, 120km en 170km. Omdat ik nog niet zo heel lang fiets met Gemma Glitter, leek mij de 80km route een prima afstand om mijn toertochten-carrière mee te beginnen. Het aantal hoogtemeters is 570mtr , de route gaat gedeeltelijk over de Postbank, een stuk van de Veluwe.  Ik zit op dit moment midden in mijn geestelijke voorbereiding, die te vergelijken valt met de

 Zeem, een woord van niks en ik vond het altijd maar een raar gezicht bij die fietsers: zo'n dik stuk in die broekjes. ik vond die broekjes sowieso geen gezicht. En nu draag ik ze zelf! En ga ik er een blog over schrijven. Het stukje over de zitbotjes deden al wat stof opwaaien, ik ontving er aardig wat reacties op via social media, dus ik ben benieuwd naar de reacties op dit onderwerp. Zeem matters! Zeem is belangrijk! Zeem is niet zomaar een stukje spons waar je op zit, nee, zeem is het prachtige, fluwelen kussentje waar jouw trofeeën op rusten tijdens een rit! En goedkoop is toch echt wel duurkoop en je krijgt zere billen van goedkoop zeem, plus; je geniet minder van je rit, want je denkt op een gegeven moment alleen nog maar; "Ah, shit, zere reet, hoelang moet ik nog??" en dat in tienvoud. En je stapt veel vaker af om je billen even wat rust te gunnen, dus je bent in plaats van bijvoorbeeld 2 uur, wel 3 uur onderweg. Goedkoop is dus duurkoop, je krijgt er zere billen

 Ik ben al lange tijd lid van Strava. Strava is een app waarop je je activiteiten kunt bijhouden. Wandelen, fietsen, zwemmen, hiken, eigenlijk heel veel sportactiviteiten kun je bijhouden. Het aantal kilometers dat je aflegt, de snelheid, hoogteverschillen, hartslag, wattage, je hartslagzones en krachtzones. Deze gegevens kun je gebruiken wanneer je traint. Nu train ik niet, het fietsen voelt voor mij ook niet als sporten, ik doe het meer ter ontspanning en gebruik die gegevens dus eigenlijk niet. Wat ik wél gebruik zijn de segmenten. Segmeten zijn stukjes van een route, of weggedeeltes, waarop je met andere sporters kunt strijden om de snelste tijd. En voor dit soort strijd ben ik wel gevoelig, heb ik gemerkt. Deze segmenten motiveren mij om sneller te fietsen. Zo ontdekte ik een segment, dat bevindt zich op het Schapendijkje en dat dijkje ligt in Bergen (NH). Het is een route door weilanden, waar je zo voorbij fietst als je niet oplet. Het fietst niet comfortabel, want het gaat dus t

 Nou... op alles... Ik kreeg als tip dat ik een zadeltasje moest kopen, waarin ik dan een reserve binnenband moest doen, bandenlichters, een multitool en eventueel een handig slot (soms wil je natuurlijk even een drankje doen onderweg en moet je fiets even op slot). Dus ik kocht een zadeltasje, en een binnenband, een multitool en een superhandig slot. De oplettende lezer weet nu al dat het ergens verderop in dit verhaal fout zal gaan... Ik fietste nog op mijn mountainbike en samen met mijn toenmalige partner fietsten we in het PWN bosgebied. Ik moest behoorlijk klimmen, het was een pittige rit, maar het einde was in zicht, want het was bijna 10:30 uur en je mag in het PWN gebied maar tot 10:30 uur fietsen (op het MTB parcours geldt dat overigens niet). De laatste kilometer het bos uit dacht ik ineens: "Wat voelt het achter toch raar... Het lijkt wel... Even kijken... Nee, nee, nee, kut (sorry mama), een lekke band! Gatverdamme!" Dus we moesten stoppen en de binnenband vervang

Zo dan, de houding die je hebt op een gravelbike, of racefiets, is even wennen zeg. Je zit behoorlijk voorover gebogen om goed bij je remmen en het schakelmechanisme te kunnen. Aan die houding moet je echt wennen, je fietst niet in één keer even lekker 100km weg, of 30. Althans, ik niet. Datzelfde geldt natuurlijk voor je billen, want het zadel is hard. Dat hierbij je fietsbroek een zeer belangrijke rol speelt, zal ik in een ander blog vertellen. Maar zadelpijn, da's wel even een dingetje... De platte trappers van mijn gravelbike heb ik vervangen voor MTB pedalen van CRANKBROTHERS,  Crankbrothers Stamp 1 MTB Pedalen Zwart koop je bij Futurumshop.nl , dat zijn platte pedalen met pinnetjes waardoor je schoen niet snel van je pedaal afglijdt. Ik wil geen klikpedalen, want ik ben veel te bang dat ik ze niet snel genoeg los krijg bij een stop en zo omkiep. En ik wil natuurlijk geen flater slaan...  Inmiddels ben ik aan de houding op deze fiets gewend, maar de zadelpijn blijft een dinget

Hoe kom ik er nou bij om een gravelbike te kopen... Ik had dus de mountainbike en heb echt genoten van de ritten door de natuur. Dus de verschillende mountainbikeparcours die ik had gefietst, hadden ook mooie en leuke dingen. Zo fiets je natuurlijk dwars door de natuur, weg van de stadse geluiden en de auto's, het is genieten van het gefluit van vogels en de uitzichten om de paden heen. Maar... ik had ook irritatie: ik was nog niet zo snel en op de singletrack paden ervaarde ik stress wanneer er een andere mountainbiker achter mij fietste die sneller was en ik dus moest laten passeren. In plaats van te genieten, was ik inmiddels meer bezig met letten op achtervolgers en plekken waar ik opzij kon gaan om ze te laten passeren. Bovendien vond ik het zo druk worden op de parcours, het leek wel alsof heel Nederland was gaan mountainbiken nu de sportscholen gesloten waren! En er waren ook veel meer elektrische mountainbikes bijgekomen, sommige mountainbikers droegen helemaal een BMX pak,