Strava

 Ik ben al lange tijd lid van Strava. Strava is een app waarop je je activiteiten kunt bijhouden. Wandelen, fietsen, zwemmen, hiken, eigenlijk heel veel sportactiviteiten kun je bijhouden. Het aantal kilometers dat je aflegt, de snelheid, hoogteverschillen, hartslag, wattage, je hartslagzones en krachtzones. Deze gegevens kun je gebruiken wanneer je traint. Nu train ik niet, het fietsen voelt voor mij ook niet als sporten, ik doe het meer ter ontspanning en gebruik die gegevens dus eigenlijk niet.

Wat ik wél gebruik zijn de segmenten. Segmeten zijn stukjes van een route, of weggedeeltes, waarop je met andere sporters kunt strijden om de snelste tijd. En voor dit soort strijd ben ik wel gevoelig, heb ik gemerkt. Deze segmenten motiveren mij om sneller te fietsen. Zo ontdekte ik een segment, dat bevindt zich op het Schapendijkje en dat dijkje ligt in Bergen (NH). Het is een route door weilanden, waar je zo voorbij fietst als je niet oplet. Het fietst niet comfortabel, want het gaat dus tussen de weilanden door en is eigenlijk een heel hobbelig karrespoor met diepe kuilen en grint en stenen. Dat Schapendijkje is verdeelt in 2 segmenten. 

Ik had het Schapendijkje al een aantal keren gefietst en werd steeds wat sneller, maar zat nog niet in de buurt van de snelste vrouw die op nr. 1 stond. Als je nummer 1 bent, de beste van de beste, dan verdien je de titel Queen of the Mountain. Ja, de mountain inderdaad, geen idee waarom de mountain, want het is niet altijd een berg natuurlijk. Maargoed, het maakt niet uit, ik had ambitie! Ik wilde die titel! En dus reed ik steeds vaker het segment, en kende de bochtjes inmiddels, de wegligging en de kuilen. Ik steeg op de ranglijst en rook de titel!

En zo geschiedde het, en ik snap goed dat jullie nu op het puntje van je stoel zitten van de spanning alsof je kijkt naar de finale race van de Formule 1 van 2021, dat ik op een avond in september besloot ervoor te gaan! Op 7 september stapte ik op Gemma en fietste ik naar het Schapendijkje. Ik besloot het dijkje eerst van oost naar west te fietsen en dan op de terugweg van west naar oost. 

Met een scherpe draai fietste ik het dijkje op en trapte kei en keihard, verhoogde de versnellingen en vloog over het dijkje! Ik ging als een speer en zat in een ge-wel-di-ge flow! Dacht wel een paar keer dat ik niet even een stuurfoutje moest maken, en realiseerde mij ook dat wanneer ik net even op een verkeerde steen zou fietsen, ik zo in de moddersloot zou belanden. Ik trapte en trapte, ik trapte de benen uit mijn lijf, de koeien keken mij na en gelukkig was er verder niemand op het dijkje, ik had het hele dijkje voor mij alleen. Mijn ingewanden werden volledig wakker geschud, door het gehobbel kon ik net aan op Gemma blijven zitten, maar we knalden over het Schapendijkje! 

Vol in de ankers!!!! Het einde van het Schapendijkje was bereikt en daar bevind zich een gelijkwaardige kruising. Mijn hartslag in mijn keel en een zeer lijf, want jeemig de peemig, wat een gehobbel was dit! Even wat drinken en verder, op de terugweg nog een poging wagen. Die poging sloeg echt nergens meer op, want ik was best wel gaar en leeg. En dus fietste ik maar lekker rustig naar huis.

Eenmaal thuis was ik natuurlijk rete benieuwd of ik het record had verbroken en of ik pole position had genomen. En jahoor! Ik was Queen of the Mountain!! Yess!! Tweemaal zelf, van beide segmenten dus! Blij als een kind om deze ere-titel! 

Ik besloot in december een nieuwe poging te wagen. Ik liep alleen al snel vast in de modder... Was even vergeten dat regen en een weiland geen goede combinatie zijn om records te vestigen.... Nog maar weer eens proberen met giga wind in de rug ;-)

Liefs van Ilse.