Gran Fondo Rosa: I made it!!!

 Alles klopte: benen geschoren, goed geslapen, tas goed ingepakt, alles was mee dat mee moest, energybars en broodjes Nutella mee voor tijdens de rit, we vertrokken op tijd en het weer...? Het weer was echt fan-tas-tisch voor deze dag. Na 1,5 uur rijden kwamen we aan volgens de planning: 09:30 uur. Ehm, nouja, bijna aan, want om naar de parkeerlokatie te komen, moesten we wel nog even file rijden tussen alle andere deelnemers. Ik heb nog nooit zoveel auto's met fietsen achterop bijelkaar gezien. En terwijl wij in de file stonden, reden er al deelnemers weg om aan hun tocht te beginnen. 

Uiteindelijk konden we om 10:15 uur ons startpakket ophalen. Daarin zat een GRAN FONDO ROSA fietsshirt, sokken, een petje, een energybar, vouchers voor eten en drinken na de finish en een naamkaartje. Als team 'Boeiend Lekker' hadden we de beschikking over een eigen teamtafel. Maar er moest natuurlijk eerst gefietst worden. En zo begon ik vol goede moed aan mijn allereerste georganiseerde fiets-toertocht. Al snel doken we vanaf het sportpark, waar de start en finish waren, het prachtige landschap in. Nog genieten van het uitzicht, kwam er een scherpe bocht en met vele anderen belanden we na die scherpe bocht in onze eerste klim. En dat was mij er eentje! Een lange klim, waar de fietsers elkaar helaas best in de weg fietsten. Soms werd je snoeihard ingehaald en soms moest je inhouden omdat je er gewoon niet langs kon, want het fietspad was best smal. Deze klim vond ik al heftig, hij kwam ook ineens, ik had te weinig lucht in mijn longen ook, merkte ik, misschien komt dat door mijn astma. Maar goed, daar waar je naar boven bent gegaan, ga je ook weer naar beneden en das natuurlijk even genieten. Toch ook best gevaarlijk met zoveel mensen en met een hoge snelheid. Dus toch maar wat remmen zo nu en dan.

Er volgde vervolgens een vrij vlak gedeelte van het parcours. Voor en achter ons fietsten groepjes roze shirtjes. En vlak langs de A12 gebeurde er voor ons ineens een valpartij. Er werd een, vrij grote, paal over het hoofd gezien door 2 vrouwen uit een groep en ze maakten een best smak. We hebben even geassisteerd om de groepen na ons langs de valpartij te leiden en met gebaren begrepen aankomende fietsers dat ze hun vaart moesten minderen en stapvoets moesten fietsen. Na enkele minuten zijn ook wij weer verder gegaan en zo fietsten we, met toch een klein briesje tegen ons, langs de Nederrijn. Prachtig uitzicht, prachtig weer, ik was blij dat ik mij ingesmeerd had met zonnebrandcrème. Eenmaal de Nederrijn over, fietsten we naar Rheden en ik wist dat daar de hel kwam. Want bij Rheden ligt de Postbank, een prachtig natuurgebied van de Veluwe, maar wel met veel hoogtemeters... 

En zo begonnen we aan de 1e klim naar het hoogste punt van de Postbank. Een lange weg omhoog, met een stijging die lijkt mee te vallen, maar waarbij je stuk gaat als je meteen vol gas gaat. En ik had het zwaar, daar zal ik niet om liegen. Maar ik heb het wel gefikst, ondanks mijn slijtage knieën, en in de allerlaagste versnelling. Onderweg haalde ik nog handbikers in, pfoe, wat zijn dat een bikkels, zeg! En dan mag ik niet klagen gewoon. Na deze klim, volgde weer een afdaling en nog vele, vele, klimmetjes en afdalingen, er leek geen eind aan te komen. De hoogtemeters van deze rit zijn niet te oefenen in Noord Holland trouwens. De klimmetjes die je in Noord Holland in de duinen hebt, zijn eigenlijk maar een heuveltje te noemen. En ik mag van mijzelf nooit meer klagen als ik over zo'n heuveltje moet. Onderweg was er nog een verzorgingspunt, waar je naar het toilet kon, eten en drinken kon krijgen en je waterfles kon bijvullen. Hier hebben we even onze rust gepakt in de schaduw. Wel met 1 man minder in onze groep, helaas begaf zijn ketting het en hij moest afhaken.

Uiteindelijk kwam de finish in zicht en daar keek in wel naar uit, zeg. Ik volgde een roze stoet, en reed na 75km over de finish. Trots! Heel erg trots op mijzelf! Want als iemand mij 2 jaar geleden had verteld dat ik dit zou gaan doen, had ik diegene keihard uitgelachen! Maar ik heb het gefietst! De rit was super gaaf, de sfeer ook, het weer was echt subliem en het biertje na de finish was echt het allerlekkerste biertje dat ik ooit heb gehad, het was alsof er een engeltje over mijn tong pieste. Ook kregen we nog een spaghetti maaltijd van de organisatie en ook die was heerlijk. Uiteindelijk zaten we met z'n vieren weer in de auto, en vertrokken we weer huiswaarts. Moe, maar voldaan na deze geweldige dag!

Liefs van Ilse.